Բնապահպանական վնասի փոխհատուցման սակագների մասին ՀՀ օրենքը
Այս օրենքը սահմանում է ֆինանսական պատասխանատվություն բնապահպանական խախտումների համար՝ էկոլոգիական վնասը վերածելով պետության հանդեպ կոնկրետ դրամական պարտքի։ Ի տարբերություն Վարչական օրենսգրքի, որը պարզապես տուգանում է խախտման փաստի համար, այս օրենքի նպատակն է հանրությանը վերադարձնել կորցրած բնական ռեսուրսի արժեքը։ Այն գործում է հստակ սակագնային համակարգով, որտեղ վնասի չափը հաշվարկվում է՝ հիմնվելով ծառատեսակի և ոչնչացման աստիճանի վրա։ Էկոհամակարգի վերականգնման ծախսը ընկնում է հենց վնասողի ուսերին։
Երևանի կանաչապատման համար սա հզոր, բայց հաճախ չօգտագործվող գործիք է։ 4-րդ հոդվածը կոնկրետ վերաբերում է «ծառերի և թփերի ապօրինի հատմանը կամ մասնակի վնասմանը», այդ թվում՝ «բնակավայրերի ընդհանուր օգտագործման տարածքներում»։ Այս ձևակերպումը չափազանց կարևոր է «սանիտարական էտի» անվան տակ արվող վայրագությունների դեմ պայքարելու համար: Ծառերի խորը ծայրատումը (տոպինգը) որակելով որպես «մասնակի վնասում» կամ «աճի դադարեցում»՝ ակտիվիստները կարող են պահանջել փոխհատուցում, որը հաճախ բազմակի անգամ գերազանցում է սովորական վարչական տուգանքները։ Սա ծառերի ոչնչացումը դարձնում է ֆինանսապես ոչ ձեռնտու կառուցապատողների համար։